Wat een zalig lenteweertje zeg! Je zou haast vergeten dat we een paar weken geleden nog in echte winterse kou hebben gezeten… Fantastisch mooi met die sneeuw en dat die dagenlang is blijven liggen! Het was heerlijk om massa's berichtjes te zien verschijnen over spelen, sleeën, wandelen,.. in de sneeuw tot zelfs schaatsen toe! Het is zo’n zeldzaam fenomeen bij ons en daarom genieten we, niet iedereen, dat weet ik, er extra van! Ik absoluut hoor… voor mij is een winter zonder vrieskou en sneeuw geen winter en ik kijk daar telkens hard naar uit. Het hielp ons het grijsgrauwe landschap en, meer nog, het sombere gevoel bij de veel te lang durende coronamaatregelen even te vergeten.

In mijn ateljeeke was het erg koud… het vroor er net niet binnen… Brrr... maar ik wilde kost wat kost een bestelling afkrijgen. Na enkele uurtjes stoken in mijn kacheltje in combinatie met een elektrisch vuurtje kreeg ik het er toch 15 graden warm… De pakken klei moest ik de nacht ervoor binnen leggen naast onze speksteenkachel zodat dat geen ijskoude klomp meer was en ik hem goed kon kneden. De borden, tassen en kruiken die ik gedraaid had moest ik stuk voor stuk binnen in huis nemen zodat ze konden drogen. Voorzichtig want ongebakken werk is super broos! Mijn dochters kregen instructie dat ze het niet mochten aanraken... en hopen maar dat één van de katten er niet zou op springen, ons Twinkel zoekt immers de gekste slaapplekjes op! Met een deel van het werk ben ik naar binnen gevlucht om daar verder te doen, als het kon… Oh ja en het water had ik afgesloten dus dat moest ik in emmers van binnenshuis meenemen. Dat betekende héél vaak op en af lopen tussen huis en ateljee, wat een gedoe zeg! Hihi… wat een mens er soms voor over heeft! ​

... werd gecreëerd door mijn lieve en creatieve dochter Lisse. De H van Helena, een keramieken kruik en wat blaadjes uit de natuur. Zou ongeveer alles moeten omvatten. Ook de liefde die erin zit. Maar die zie je niet, die voel je. Veel liefs voor jullie allen, dat onze creativiteit mag stromen en bloeien xxx

haar werkjes ophalen. Ze had zich ingeschreven voor de workshop in de zomer maar omstandigheden hadden er anders over beslist. Dus heeft ze die avonden op andere momenten ingehaald.  Eigenlijk hadden wij intussen wel gezellige babbels met elkaar. Ook momenten van stilte. Want van werken met klei word je stil en rustig, het is zo heerlijk ontspannend.  Kirsten is met haar prachtige kom, zeepkistje en kopjes vrolijk naar huis gefietst en ik kijk uit naar het moment waarop ik de volgende workshop kan organiseren!

... wat een mooie tijd... Tijd om te ontladen van een warme en actieve zomer. Tijd om 's avonds voor mijn brandende kachel te kruipen en te genieten van die zalige warmte en dat prachtig vlammenspektakel. Tijd om 's ochtends, als de zon nog net niet komt piepen, mijn raam wagenwijd te openen en de frisse ochtendlucht in te ademen. Wow, die kleuren!!! Elke dag is het anders! Ik geniet nu zelfs van voor mijn ontbijt al naar buiten te gaan om de mand met hout te vullen. Dat knisperende bevroren gras onder mijn voeten, die koude verse lucht, alle zintuigen open... zo heerlijk! Genieten van een lekker traag ontbijt samen met mijn lieve Jan, dat lukt niet zo vaak omdat we ver van elkaar wonen...

...Weet je wat dat is?
Dat is een dag waarop je de hele tijd ongestoord in je atelier kan kruipen zonder dat er andere to do's zijn. Ik heb het woord vandaag uitgevonden. Het kwam plots in me op toen ik merkte hoe ik genoot van die rust... Geen "hoe laat is het? hoeveel tijd heb ik nog?" of  "straks moet ik nog..." of  "ik mag niet vergeten dat...", neen, gewoon alle aandacht, onbezorgd, voor wat ik op dat moment aan het doen was. Dit zijn zeldzame dagen. Heerlijk.
De oven is terug gevuld voor een nieuwe glazuurstook, dat wordt weer spannend afwachten. Mijn geduld wordt hier steeds op proef gesteld: het afkoelen gaat zo tergend traag en je mag de oven niet te snel openen, wegens kans op barstjes.  Ik heb intussen ook mijn potjes klaar voor onze rakustook deze zondag, samen met een paar bevriende keramisten. Weer of geen weer..., ik kijk er super hard naar uit!

... keramiekcursus die ik deze zomer volgde ben ik tijdens mijn vrije uurtjes nauwelijks nog weg te slagen uit mijn ateljee. 
De oven met een deel van de werkjes van het kids keramiekkampje staat al sinds vanochtend af te koelen. Dit gaat heeeeeel langzaam... Hij mag pas geopend worden rond 200 graden. Ik kan mijn nieuwsgierigheid naar het resultaat amper bedwingen...
Intussen produceer ik ijverig verder om de oven met een nieuwe biscuitbak {dit is de eerste bak! Geen taart ofzo 😏} te vullen.
Voel je zelf ook kriebels om met klei creatief aan de slag te gaan op een laagdrempelige manier, neem dan zeker een kijkje in mijn agenda om te zien of je er de eerstvolgende data bij kan zijn!

Intussen zijn we alweer een dikke maand verder. Ben ik zelf op keramiekkamp geweest, keramiek is immers een oneindige bron van inspiratie en bijleren... 
Daarover later meer want nu wil ik het even hebben over dat geweldige groepje kinderen dat hier de voorbije 3 dagen mijn ateljeeke, bos en tuin is komen vullen met levensvreugde. Meisjes, net uit de 3de kleuterklas tot en met klaar voor het 6de leerjaar. Ze hebben het samen geweldig naar hun zin gehad en een grote verbindende factor in dit gebeuren was onze hond Mazzel. Het is een wonder hoe die erin slaagt telkens weer harten voor zich te winnen, een ijs- en hartenbreker kampioen! Verder laat ik graag de foto's spreken zonder teveel tekst. 
Volgende zomer plan ik een kampje mét overnachting op een toplocatie. Met een stromende beek in de buurt en omgeven door natuur, uren klei- en spelplezier gegarandeerd! Hou mijn agenda in de gaten of verwittig mij als je nu al weet dat je interesse hebt.

​... Mijn ateljeeke ligt er weer verlaten bij. Verlaten, niet leeg. Nog vol van de leuke verhalen, gesprekken en creatieve ideeën die hier net weer ontstonden.
Dag  3 van de workshops en ik merk duidelijk hoe iedereen meer vertrouwd raakt met het materiaal en de technieken.  Er wordt vlotjes geproduceerd en ik geniet ervan iedereen hier bezig te zien met zijn/haar eigen projectjes... In mijn kleine ateljeeke dat een dik jaar geleden nog een vuil en donker rommelkot was. Met dit druilige weer van vandaag had ik besloten kaarsen aan te steken en zacht wat muziek op te zetten als compensatie voor die vochtige, kille en grijze atmosfeer van buiten... Zo gezellig was het, dat ik achterblijf, vervuld met dankbaarheid. Blij dat ik dit aangegaan ben, ik kijk al uit naar volgende keer!

Mijn eerste workshop voor volwassenen... en ik vind het mega-spannend! Ik ben vorige week een hele voorraad klei gaan halen, wel 130kg! Dat is natuurlijk ook voor het kinderkampje en de schalen, vazen, kommen die ik zelf nog ga maken... mijn atelier staat klaar, gepoetst, ik heb zelfs de ramen gezeemd! O jee ze zijn er al!!!!

Aanvankelijk nam ik de eerste foto omdat ik het zo leuk vond, al die fietsen bij ons thuis.  Maar als je goed kijkt zie je op de 2 foto's, buiten de fietsen natuurlijk, een héél groot verschil. 
​Eentje waar ik heel blij om ben en zelfs al naar uitkijk sinds ik hier woon... Dus na zo'n jaar of 13 is het er eindelijk toch van gekomen... Zie je het???